Nowe forum!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wyczułem reiatsu dość daleko od mojej pozycji, ale cóż. Lepsze to niż gnicie w tym miejscu. Ruszyłem więc z nadzieją, że moja podróż minie szybko. Wtedy będę mógł nareszcie coś zjeść. Pierwsze kilometry przebiegłem bez trudu, choć słońce trochę mi w tym przeszkadzało. Po drodze znalazłem parę zwierzątek, którymi mogłem się na tą chwilę zadowolić. Marne było w nich reiatsu, ale trochę się pożywiłem. Lecz w porównaniu do mojego głodu było to zaledwie mała cząstka tego co powinienem zjeść by zaspokoić moje pragnienie mięsa i reiatsu. Biegłem, nie strudzony przez pustynie piasku. Było prawie jak w Hueco Mundo, tyle że skwar był nie do zniesienia. Teraz zamiast od razu zjadać małe zwierzątka, które spotkałem po drodze zabijałem je tylko i niosłem na ręce. Zbierało się trochę ich więc postanowiłem poszukać jakiegoś mmiejsca w cieniu gdzie mógłbym odpocząć i nabrać zastrzyku energii. Pare kilometrów dalej zauważyłem dogodne miejsce do postoju. Pod drzewem dającym cień wystarczający by pokryć mnie całego, był jeszcze malutki krzaczek, który posiadał małe owoce. Usiadłem tak, by jak najwięcej mieć z zimnego pisaku, nieogrzanego przez słońce. Położyłem mój łup obok mnie i zacząłem dzemać. Obódziłem się nieznacznie później, ponieważ cień przesunął się odsłaniając moja prawą nogę. Wstałem i rozprostowałem kończyny. Wziąłem upolowane ciała i zjadałem je jeden po drógim. Znów wyruszyłem w podróż. Zmagania ze słońcem były najtrudniejsze. Po krótkim czasie byłem znów zmęczony. Zacząłem iść zamiast biec. Upał zaczął mi bardzo doskwierać. Zaczęło mi się wydawać, że widzę przed sobą duszę, przykutą do wielkiego kamienia. Biło od niej bardzo dużo reiatsu. Zacząłem biec, bardzo szybko, mając nadzieję szybkiego zasopkojenia głodu. Byłem już bardzo blisko. Lecz wydawało się to tak odległe. Zmusiłem się do dalszego biegu. - Jeszcze szybciej, jeszcze trochę. Już tak blisko - i nagle, gdy miałem swą zdobycz przed nosem, zniknęła. Czy naprawdę zasługiwałem na takie cierpienie, nie wiedziałem. Ale opłaciło się to. Byłem zaledwie kilometr od wioski, z której bił zapach mięsa. Tym razem to nie było złudzenie. Widział, czuł i słyszał odgłosy dobiegające z osady. - Teraz mogę nareszcie napełnić żołądek!
Chodźcie moje duszyczki! - dotarłem do bram i rozejżałem się za tymi lepszymi kąskami.

Ostatnio edytowany przez Nikuya (2011-02-27 16:00:54)

A więc z determinacją zacząłem zbierać żniwa. Po kolei wyłapywałem tych, którzy nie uciekali. Nie zebrałem ich sporo, ponieważ chciałem mieć czas na tych, którzy mnie zobaczyli - czyli posiadających więcej reiatsu. Pogoń nie zajęła mi dużo czasu, bo złapałem tylko 3 "mocniejszych". Zebrałem ich w kupkę i zacząłem ucztę. Zacząłem od lepszych, kończąc na słabszych, dość niesmacznych.

///
Teraz walka z shini/holl xp

Odwrócił się gwałtownie. - Kim jesteś?! - Z jednej ręki wystrzelił oszczep, a drugą złapał przedmiot.
Ma dość silne reiatsu. Będzie bardzo smaczny. Choć już się najadłem, zmieszczę go jeszcze w żołądku.

Rzuciłem się w lewo, chowając się za domem. Zasłoniłem przy tym twarz i klatkę piersiową. - Muszę go podejść, inaczej załatwi mnie na wolnej przestrzeni. - Przebiegłem między domami i zatrzymałem się za trzecim. Może łucznik uzna, że pobiegłem dalej. Wspiąłem się na dom* i czekałem na dalsze poczynania przeciwnika.

* to są chyba lepianki xD

Skaczę na inny budynek, by uniknąć strzały i nadal robię to, zataczając coraz mniejszy krąg. Gdy byłem wystarczająco blisko, rzuciłem się na łucznika, dźgając go oszczepem.

Znów unikając strzał skryłem się za budynkiem.
Kurde, moja ręka! Nie wygram z nim walcząc jak do tej pory.
Wystrzeliłem oszczep i go złapałem. Wziąłem parę oddechów i skupiłem się. Przypomniałem też sobie gdzie stał mój przeciwnik. Chwila skupienia pomogła mi w tym.
Wychyliłem się szybko obrałem punkt, w który miałem trafić i rzuciłem oszczepem. Zaraz po tym uskoczyłem, przed najpewniejszą serią strzał.

Ja Ciebie nie podziwiam. Nie zabiłeś mnie od razu! - Z moich pleców wystrzeliły trzy oszczepy. Mając nadzieje, że to już na pewno powstrzyma łucznika, osunął się na kolana.